عصر ایرانِ؛ مهرداد خدیر- درمیان نظرات ذیل بخش‌های اول و دوم یکی از مخاطبان دربارۀ پیشنهاد بانک جهانی پرسیده و این که آیا نپذیرفتن آن درست بوده یا نه و می‌توانست با حل مناقشه مانع کودتا شود یا نه؟
یکی از مهم‌ترین سوالات و ابهامات همین است. بانک جهانی بر دو موضوع تأکید داشت: اول این که اصرار داشت به عنوان یک آژانس مدیریتی از جانب هر دو طرف مناقشه عمل کند. حال آن که دولت مصدق بر این نظر بود که حاکمیت از آن ایران است و بانک جهانی نمایندۀ ایران در عملیات نفتی باید باشد. این موضوع اما داشت حل می شد و اختلاف اصلی جای دیگر بود.
موضوع دوم این بود که بانک جهانی اصرار داشت برای آنچه «ادارۀ کارآمد صنعت نفت ایران» می‌خواند از تکنسین‌های نفتی انگلستان که سابقه کار در ایران داشتند استفاده شود. این پیشنهاد این ذهنیت منفی را درست یا غلط ایجاد کرد که تکنسین‌های شرکت سابق می‌خواهند از پنجره بانک جهانی بازگردند!
این در حالی بود که بانک جهانی نهادی بین‌المللی است و به آسانی می‌توانست از تکنسین‌های کشورهای دیگر خصوصا آمریکا با همان مهارت و تجربه هم استفاده کند ولی این اصرار سوء ظن ایجاد کرد که نکند بانک می‌خواهد «اسب تراوا»یی برای انگلیسی‌ها باشد.
در همان زمان گزارشی هم به یکی از نزدیکان مصدق - مهندس حسیبی- رسید که حکایت از آن داشت که دو مدیر سابق شرکت نفت انگلستان و ایران ( اسنو و گس) هر روز در واشنگتن در حال مذاکره‌اند و در واقع آنچه بانک جهانی پیشنهاد می‌کند دیکته شدۀ آنهاست. به خصوص روی اسم گس حساسیت بسیار وجود داشت.
این در حالی بود که حتی یک بارهم با سفارت ایران در واشتگتن تماس نگرفته بودند و انگار این قصه یک طرف دارد نه دو طرف. اصرار بر تکنسین‌های انگلیسی و نه دیگر کشورهای اروپایی و آمریکایی این ذهنیت را ایجاد کرد که کاسه‌ای زیر نیم‌کاسه است یا بانک جهانی همان شرکت سابق نفت انگلستان و ایران است.
این موارد در حد حدس و گمان یا نظر نیست بلکه حاصل تحقیقات «نیکلا گرجستانی» از مقامات ارشد سابق بانک جهانی است که بیش از 40 سال است در پروژه‌های عمران و توسعه اقتصادی از جانب بانک جهانی مأموریت داشته و زادۀ ایران و از تبار گرجی است و در حال حاضر در آمریکا سکونت دارد.
او کتابی به زبان انگلیسی نوشته با عنوان «فراتر از زمانه» و در جلد اول به میراث سیاسی مصدق پرداخته است. گرجستانی که به آرشیو بانک جهانی دست‌رسی داشته در مقاله‌ای در ماهنامۀ چشم انداز ایران (شماره 138) از یک یادداشت درون سازمانی خبر می‌دهد که از مسؤول ارشد بانک که به ایران رفته و با مصدق و حسیبی مذاکره کرده بود پرسیده می‌شود این پیشنهاد بانک را به کجا می‌کشاند؟ (پیشنهاد مدیریت بانک با تکنسین‌های انگلیسی) و پاسخ می‌دهد: از نظر ایرانی‌ها نقش بانک این است که آنها را پایین رودخانه بفرستد و از نظر انگلیسی‌ها بانک را به نوکرشان تبدیل می‌کند.
اختلاف اصلی مصدق با بانک جهانی بر سر این بود که از تکنسین کشورهای دیگر مانند آمریکا استفاده شود اما آنها می‌گفتند فقط انگلیسی و همین احساس بدی به طرف ایرانی داده بود که شرکت سابق می خواهد با تابلوی بانک جهانی برگردد.
نیکلا گرجستانی قبل‌تر هم در مقاله‌ای درروزنامه دنیای اقتصاد در تاریخ 28 اسفند 1400 شواهد و اسناد خود را آورده بود.
این دیدگاه البته قبلا هم طرح شده بود اما این که یک مقام ارشد و سابق بانک جهانی چنین نظری مطرح کند و به آرشیو خود این نهاد بین المللی استناد کند قابل توجه و استناد است و می تواند پاسخ مستندتری به دلیل نپذیرفتن پیشنهاد بانک جهانی باشد.