سحابی سیاره‌ای آبل ۷ در جنوب صورت فلکی شکارچی و نزدیک کهکشان‌های دوردست، شکلی کروی و ساده با قطر ۸ سال نوری دارد، اما نورگیری‌های طولانی و فیلتر‌های ویژه تلسکوپی، راز‌های درون آن را آشکار کرده‌اند. ساختار‌های پیچیده‌ای که نور اتم‌های هیدروژن، گوگرد و اکسیژن را با رنگ‌های جادویی منعکس می‌کنند.
به گزارش ناسا؛ «آبل ۷» مانند سایر سحابی سیاره‌ای، آخرین مرحله کوتاه زندگی یک ستاره شبیه خورشید است. ستاره مرکزی آن، که اکنون به کوتوله سفید تبدیل شده، ۱۰ میلیارد سال عمر کرده و به آرامی در حال خاموش شدن است. این سحابی، 20هزار سال پس از مرگ ستاره‌اش شکل گرفته و یادآور سرنوشت خورشید ماست که پنج میلیارد سال دیگر، لایه‌های خارجی خود را به فضا پرتاب خواهد کرد.
انتهای پیام/