تیمی از محققان اروپایی هفت سر جداشده از دو محوطه باستان‌شناسی در اسپانیا را تحلیل کردند تا تعیین کنند که آیا افرادی که سرشان بریده شده بودند، بومی منطقه بودند یا غربی‌هایی که از خارج آمده بودند. منشأ محلی به این معنا بود که این عمل بخشی از سنت جنائزه‌ای برای اعضای محترم جامعه بوده است، در حالی که سر‌های جداشده افراد غیربومی ممکن است به عنوان نمادی تهدیدآمیز از قدرت عمل کرده باشند. به طور جالب، محققان شواهدی برای هر دو فرضیه پیدا کردند که نشان می‌دهد سنت بریدن سر در مراسم‌های جنازه‌سوزی از جامعه‌ای به جامعه دیگر و حتی در داخل یک سکونتگاه واحد متفاوت بوده است.
به گزارش سایت گیزمودو، روبن دلا فوئنته-سئوآن، باستان‌شناس دانشگاه خودمختار بارسلونا (UAB) که نویسنده اصلی این مطالعه است که در تاریخ ۱۳ فوریه در مجله Journal of Archaeological Science: Reports نوشت: «فرض اولیه ما در انجام این مطالعه این بود که اگر سر‌های جداشده غنیمت‌های جنگی بودند، نباید از مکان‌های مورد تحلیل باشند، اما اگر افراد مورد احترام بودند، احتمالا بومی منطقه بوده‌اند.»
تحلیل‌های ایزوتوپی و نتایج حیرت‌انگیز
محققان از روش تحلیل ایزوتوپی (روشی که برای مطالعه رژیم غذایی، محیط زیست و حرکت انسان‌های باستانی استفاده می‌شود) برای بررسی هفت سر جداشده از دو محوطه باستانی به نام‌های «پویگ کاستلار» و «اولاسترت» استفاده کردند. این دو مکان به ترتیب یک سکونتگاه و شهر باستانی در سواحل شمال شرقی اسپانیای امروزی بودند که حدود قرن دوم تا سوم قبل از میلاد مسیح احتمالا به دلیل حمله رومیان به شبه‌جزیره ایبریا ترک شده بودند.
تحلیل‌ها نشان داد که سه عدد از چهار سر جداشده در پویگ کاستلار احتمالا متعلق به افراد غیربومی بودند. همچنین، تمام این سر‌ها نزدیک دیواره داخلی دفاعی، فراتر از ورودی اصلی سکونتگاه پیدا شده بودند. این موضوع نشان می‌دهد که هدف از این کار نمایش این باقی‌مانده‌ها بوده است. بر اساس این دو عنصر، فوئنته-سئوآن و همکارانش معتقدند که این سه سر جداشده احتمالا غنیمت‌های جنگی بوده‌اند که برای تهدید دشمنان داخلی و خارجی استفاده می‌شدند.
سر‌ها در اولاسترت، ترکیبی از بومیان و غربی‌ها
وضعیت سر‌های جداشده در اولاسترت متفاوت بود. این سه سر ترکیبی از منشا بومی و غیربومی را نشان می‌دادند. دو عدد از این سر‌ها احتمالا متعلق به افراد محلی بودند و در خیابان‌های شهر پیدا شده بودند. این موضوع نشان می‌دهد که ممکن است این سر‌ها روی دیوار‌ها یا در‌های خانه‌ها آویزان شده باشند. محققان در مطالعه خود توضیح دادند: «این باقی‌مانده‌ها نشان می‌دهند که این افراد احتمالا ساکنان مهمی از سکونتگاه بوده‌اند که ممکن است توسط جامعه مورد احترام یا ستایش قرار گرفته باشند.»
سر سوم از این مجموعه احتمالا متعلق به یک فرد غیربومی بود و در یک چاه پیدا شده بود، مکانی که ممکن است به عنوان انباری برای نگهداری سر‌های دشمنان استفاده می‌شد.
این مطالعه نشان می‌دهد که عمل نمایش سر‌های جداشده در هر مکان به شیوه‌ای متفاوت انجام می‌شده است که به نظر می‌رسد نمادپردازی یکسانی وجود نداشته است. به عبارت دیگر، سنت بریدن سر در مراسم‌های جنازه‌سوزی پیچیده‌تر از آن بوده که دانشمندان قبلا فکر می‌کردند.
انتهای پیام/